Mijn zus ging verhuizen en toen nam ze afstand van jaargang 1949 van de Katholieke Illustratie en daar trof ik in de zevende versie van dat jaar, een verhaal aan van onze jongens op Java tijdens de grote onafhankelijkheidsstrijd in Indonesie. Dit verhaal werpt een ander licht op onze aanwezigheid daar. Zoals wordt beschreven maakte de propaganda van ons beesten, terwijl zoals uit het verhaal mag blijken de werkelijkheid heel anders was. Ik vind het een confronterend stuk omdat als ik dat vergelijk met de situatie in Nederland nu, er grote overeenkomsten waar te nemen zijn. 75 jaar na dato.

Een tweede verhaal een paar maanden later voor het thuisfront dat door de negatieve propaganda wel een steuntje in de rug kon gebruiken.

Een derde verhaal over het KNIL

en een vierde verhaal over een tentoonstelling in Bronbeek te Arnhem met de titel van indië tot Indonesië

een vijfde verhaal, de rede van Soekarno voor de rechtbank 1930. Hij werd voor 4 jaar veroordeeld en verbannen. In 1942 werd hij door de Japanners bevrijd.

een zesde verhaal: LINGGADJATI berust niet op een heilig moeten zei prof. Gerbrandy in radiorede
van gisteravond 

een zevende verhaal als eerbetoon aan Ton Schilling

een achtste verhaal de tekst van Soldaat Overzee

een negende verhaal met een evaluatie door Jan Sterenborg

Een tiende verhaal Jeroen Brouwers over Nederlands-Indië en Nederland. Brouwers geboren in Nederlands-Indië, belandde met zijn moeder en zus in het Jappenkamp. Hij kreeg van zijn moeder het boekje Daantje gaat op reis. Na de capitulatie van Japan vertrok Brouwers met moeder en zus naar Nederland.